Diğer bütün dersleri bıraktım sadece bu derse çalıştım. Felsefe. Diğerlerinin 3 tane yazılısı var. Bir şekilde hallederiz. Sözlüsü var, ödevi var. Olur yani. Ama bu ders. Bu hoca… Yok yani çok anormal sorular soruyormuş. E haliyle Türkçe’yi Tarih’i bıraktım buna abandım. Kafam da doldu yani hissediyorum. Her soruya güzel güzel mantıklı cevaplar verebilirim. Öyle hissediyorum.
Sınavdan önce sınıfın en çalışkan kızıyla konuştum. Artık çalışkan mı zeki mi bilmem ama en yüksek puanları hep o alıyor. Dedim Zehra n’aptın. ‘Ya biliyor musun Diren hiç çalışmadım’ dedi. Nedendir bilinmez sevindim. Oysa ki sevdiğim bir arkadaşım. Ama içten içe öğrencilerde bu psikoloji vardır: En iyi ben olayım. En iyi olamazsam bile sınıfın en iyisi de iyi olmasın. Bunun gibi şeyler işte.
Sınava girdik. Ben yine de Zehra’nın yanına oturdum. O mutlaka bir şeyler yapar dedim kendi kendime. Kopya vermese bile ben bakarım çaktırmadan.
Büyük an geldi. Hoca, kağıtları dağıtır diye beklerken, ‘defterinizden bir yaprak koparın’ dedi. Ulan liseli olmuşuz, yazılıda kendi sorunu kendin yazmak mı kalmış. Anormal işte. Çıkardık. Soruyu sordu. Tek soru.
Bir yazmışım var ya. Piyuuu. Öyle böyle değil. Ek kağıt falan çıkardım. Zehra’ya bakmayı bırak aklıma bile gelmedi. Zaten o 5 dakika olmadan çıktı. Gerçekten çalışmamış demek. O an da üzüldüm. Garip.
Kağıtları verdik. Çıkışta herkes anlatıyordu. Öyle yaptım böyle yazdım şöyle çizdim. Zehra’nın yanına gittim. ‘N’aptın çalışkan kız’ dedim. ‘Budur’ yazdım dedi. La manyak mısın dedim. ‘Budur’ diye cevap mı olur? Öyle işte dedi.
Sonuçlar açıklandı. Zehra 100 aldı. Sınıfın gerisi de babayı aldı. 0.
Küfür kıyamet geçti o buhran. Kesin torpili var dedik. Sınıfta öğretmen olmak isteyen tek öğrenci Zehra’ydı ondan kıyak geçti dedik. Bizi de sevmiyor herhalde ki 0 verdi dedik. Unutuldu gitti.
İkinci sınav zamanı geldi. Manyak hoca yine aynı soruyu sordu: Risk nedir? Millet de artık düşündü ne yazsak olmayacak, Zehra’nın ilk sınavdaki cevabını yazaldım dedi. Ben ve Zehra da dahil aynı cevabı verdik.
Sonuçlar açıklandı. Zehra dışında herkes 100 aldı. Zehra 0. Sevindik sınıfça. Zehra söz isteyip ‘Ben de aynı cevabı vermeme rağmen neden 0 aldım?’ dedi. Felsefeci de ‘Valla kızım risk başarıdır ama aynı riske ikinci kere girmek aptallıktır’ dedi. Zehra da ‘Hocam ben riske girmedim, sorunun doğru cevabını verdim. O şekilde’ dedi. Hoca abandale oldu. Cevap veremedi. Sonra gözlüğünü çıkardı ve dedi ki ‘Ulan doğru diyosun ha. Sana da 100’ Zehra teşekkür edip oturdu. Biz de dışarı çıkıp basket oynadık.
Aradan yıllar geçti. Evleneceğini duydum. Düğününe gittim.