Duvardaki kadın

Her pazartesi olduğu gibi Semra’yla bizim meyhaneye gittik. Adı Ali olmasına rağmen ‘Hakkı ağabey’ diye seslendiğim garsonu bulunan meyhaneye. İki porsiyon hamsi, bir duble rakı, bir de 50’lik bira söyledik. Semra rakı sevmez. Yedik içtik. Okuldan, işten bahsettik. Gelecekten falan. Arada arkamızdaki televizyondan ilgimizi çeken haberleri dinliyorduk.

Kalabalık bir grup girdi sonra içeri. İngilizce ve Türkçe konuşulan bir gruptu. Yaş ortalaması 50’nin altında değildi. Yan masamıza kuruldular. Kızlı erkekli Türk ve yabancı insanlardan oluşan 5 kişilik bir grup. Zayıf bir Yahudi erkek, Akademisyen bir Amerikalı kadın, 2 Türk hikaye yazarı ve 1 Türk emekli öğretmen kadın.

Muhabbetleri Türkçe-İngilizce devam ediyordu. Biz de haliyle kulak misafiri oluyor ve keyif alıyorduk bu tatlı muhabbetten. Belli ve sabit bir fikir yoktu konularında. Amerikalı, 20 yıl önce bir organizasyonda tanıdığı iki İngiliz gençle yaşadığı yol macerasını anlattı. Çocuklar gideceği tatile davet etmişler Louise’i. ‘Amaçları benimle yatmaktı’ dedi Louise. Ama öyle bir bağ olmuş ki aralarında o yol boyunca, böyle bir şeye yeltenmemişler.

Semra’ya sordum. ‘Tanımadığın ve kendinden küçük 2 erkekle nereye gittiğini bilmeden bir yola çıkar mısın?’ dedim. ‘Çıkmam’ dedi. Semra çok netti.

Aramızdaki muhabbeti de onlar duymuştu. Kadın Türkçe, ‘Bana da böyle sorulsa ben de ‘Çıkmam’ derdim’ dedi. ‘Ama o an başka bir şeydi’ Masalarımızı birleştirdik. Biz de ekibin bir parçası olmuştuk. Zayıf Yahudi İngilizce karşıladı bizi. Adı Aaron’muş.  Grubun en az konuşan elemanı Aaron’du. Hatta bize kendini takdim ettiğinin dışında konuşmadı. Yazarlardan Mümtaz’ın aklı Amerikalı’nın hikayesinde kalmıştı. ‘4 gün boyunca hiç mi cinsellikten bahsetmediniz?’ dedi. ‘Bahsettik elbette. Hatta onlara kendi cinsel deneyimlerimi anlattım. Tahrik olduklarını hissediyordum ama bana karşı bir girişimlerinin de olmayacağını biliyordum. Çünkü ben de tahrik oluyordum ama karşılık vermiyordum ‘ diye cevap verdi. ‘Ben bunun üzerine bir hikaye yazabilirim’ dedi Taylan. Mümtaz’la kıyasla daha kötü bir yazarmış. Sigara molasında Semiha hoca söyledi bunu. ‘Nasıl bir araya gelip bir ekip oldunuz böyle’ diye sordum Semiha hocaya. ‘Burada’ dedi. ‘Süper  Restaurant’ta.’ Amerikalı ile Yahudi ve Mümtaz ile Taylan buranın müdavimlerindenmiş. İki ekip yüz alışkanlığıyla 4’lü bir ekip olmuşlar. Sonra Semiha hoca da onlara katılmış. Louise’yle Aaron da yıllardır İstanbul’dalarmış. ‘Çok genç değilsiniz ama yaşlı da sayılmazsınız, anılarınız bitmiyor mu bir yerden sonra, sıkılmıyor musunuz birbirinizden’ diyorum. ‘Bazen uyduruyoruz, hem zaten 1 akşamda 1 kişi bir anısını ya da hikayesini anlatır. Onun üzerine gideriz. O yüzden sıkılmııyoruz’ dedi. ‘Aaron niye konuşmuyor hiç peki’ dedim. ‘Loise ile geçmişe dayanan bir yakınlıkları var. Aaron onu tam atmış değil’ dedi. Kendi kendime ‘ulan 27 de olsan 50 de olsan aşk tripleri bitmiyor insanda’ dedim.

İçeri girdiğimizde bir şeylerin ters gittiği belliydi. Masada gerginlik en üst seviyedeydi. Semra’ya baktım. Kafasını hafifçe sağa sola salladı.Anlatmak için yalnız kalmamız gerektiğini anladım. Durum iyi değildi. Kimse konuşmuyordu. Biz dışardayken gergin bir konuşmanın geçtiği açıktı. Hep birlikte filme daldık. Filmin ortalarıydı muhtemelen. Süper Restaurant’ın yeni LCD televizyonunun sağ alt köşesi, filmin adının ‘Duvardaki kadın’ olduğunu söylüyordu. Başrol filmde başarısız bir memurdu. Aşkını etkileyebilmek için kılık ve kişilik değiştirerek bir milyarder süsü veriyordu kendine. Aşkını etkilemek için aldatıyordu yani. Meğer sevgilisi Joan Bennett de onu aldatıyormuş. Aldatıldı, üzüldü, kahroldu; biz de kederle seyrettik.

Saatler süren 20 dakikadan sonra Aaron rakı kadehi kaldırdı ‘Şerefe’ dedi. Louise aniden geri çekilerek ‘Bu akşamki buluşmamızın son olduğunu başından beri biliyordun değil mi’ dedi. Aaron kaldırdığı kadehini içmeden masaya koydu.

Sonra, nasıl oldu bilmem, bir anda hepimiz dağıldık.

‘Duvardaki kadın’ filmini tüm aramalarıma rağmen bulamadım.