Karadeniz müziği denince akla gelen ilk isimdir Kazım Koyuncu. “Karadeniz’in Asi Çocuğu” derlerdi ona hayattayken.
Kansere yakalanan milyonlarca Karadenizli vatandaşlarımızdan biri gibi ‘işte gitti’ bu hayattan. “Ha kanser, ha konser” diye çıktığı sahnelerde tamamladı ömrünü.
Genç öldü. 33 yaşında. Hâlâ ‘genç’ diye anılırken. Orta yaşlı değildi henüz. Gençti. 33 yaşında kanserden öldü. Doktorların ‘dinlenmelisin’ uyarılarına uymadı. Pek uymazdı zaten uyarılara. Konserde dinlendi. Konserler onu dinlendirdi. Sevenlerine, sevenleriyle birlikte şarkılar söyledi. Öleceğini bile bile horon oynadı, oynattı. 33 yaşında kanserden öldü.
Keşke ölmesyedi.
9 yıl geçti Kazım. Özledik seni. Bir televizyon kanalı altyazısından ölüm haberini aldığımdan bugüne 9 yıl geçmiş.
“Karadenizli sanatçı Kazım Koyuncu hayatını kaybetti. 33 yaşındaki Koyuncu, kanser hastasıydı…”
Bu hayatta şanssız diye biri varsa, o da ‘Hayde’ türküsünü Kazım’dan değil Cem Yılmaz’dan dinleyendir. O şarkının varlığından bir sinema filmiyle haberdar olandır. Şanslılar ise benim gibilerdir.
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=hvhjhrbm0ys]
Kazım Koyuncu iyi bir insandı. İyi bir sanatçıydı. Karadeniz’in asi çocuğuydu. 33 yaşında kanserden öldü.
Keşke ölmeseydi.
Ölümünün 9. yılında özleniyor Kazım. O’nun yerini tutmasalar da O’nun izinden gidenleri görmek dileğiyle.